Powietrze
Powietrze to żywioł, który niesie ze sobą zmianę, a kiedy jest wystarczająco rozwinięty, sprawia, że możemy to, co negatywne, przekształcić w coś pozytywnego: nienawiść przemienić w miłość, zazdrość w otwartość, chciwość w szczodrość, a dumę i egoizm w spokój. Powietrze związane jest z ciekawością i uczeniem się oraz elastycznością intelektualną. W swoim najwyższym aspekcie to mądrość spełniająca.
Kiedy żywioł powietrza dominuje, właściwości ziemi i wody są niewystarczające. Mamy mało stabilności i zadowolenia. Trudno nam poprzestać na czymkolwiek. Gdy jesteśmy w jednym miejscu, inne wydaje się bardziej atrakcyjne, a kiedy już się tam znajdziemy, chcemy być jeszcze gdzieś indziej. Trudno nam przyjąć rzeczy takimi, jakimi są, trudno odnaleźć i połączyć się ze spokojem wynikającym z tego, co jest. Możemy być roztrzęsieni, niezdolni do skupienia się na czymkolwiek, zaniepokojeni lub niestali. Nawet w obliczu czegoś niezbyt negatywnego szczęście natychmiast ustępuje miejsca poczuciu nieszczęścia. Zdecydowanie jest zastępowane niepewnością. Wiara łatwo się kruszy. Nie mamy wewnętrznej grawitacji, tak więc zewnętrzne wpływy pociągają nas ze sobą w różne strony.
Kiedy zaś brakuje nam aspektu powietrza, łatwo utykamy w miejscu. Trudno nam cokolwiek zmienić. Zmartwienie czy niewielka nawet obawa pozostaje i tkwi w nas przez długi czas.
Kiedy aspekt powietrza jest zrównoważony, zmartwienie i obawa ustępują miejsca zdecydowaniu. Zharmonizowany żywioł powietrza pozwala nam zachować elastyczność. Jeżeli coś się nie udaje, wciąż potrafimy docenić inne aspekty doświadczenia: możemy otrzymać złe wiadomości i podziwiać piękno nieba. Powietrze pozwala umysłowi poruszać się w nowych kierunkach, widzieć rzeczy z różnych perspektyw, co umożliwia nagromadzenie wiedzy i zrozumienie. To, jak szybko jesteś w stanie przemienić gniew, depresję, irytację czy rozczulanie się nad sobą w coś pozytywnego, określa, w jakim stopniu rozwinąłeś żywioł powietrza.
Powietrze to również prana, która jest nośnikiem umysłu. Kiedy powietrze jest poruszone, umysłowi bardzo trudno się skoncentrować. Niełatwo wtedy siedzieć i medytować. Pojawia się niecierpliwość. Rodzą się pytania i potrzeba ich zadawania.
Powietrze łączy, ma związek z każdym rodzajem komunikacji. Jako prana żywioł powietrza przenika wszystkie miejsca i rzeczy. Stanowi podstawową energię egzystencji.
Przy niedoborze powietrza często mamy do czynienia z brakiem postępu w praktykach duchowych i niezdolnością do przekształcenia tego, co się pojawia, w duchową praktykę. Ogólnie rzecz biorąc, praktyki związane z żywiołem powietrza oddzielają czystą i nieczystą pranę, co oznacza również oddzielanie czystych i nieczystych stanów umysłu. Powietrze to żywioł, który pozwala rozróżnić i oddzielić te stany.