Ogień
Pozytywnym aspektem ognia jest zdolność tworzenia, inicjowanie projektów na każdym poziomie i realizowanie ich, a bieg temu nadaje inwencja twórcza. Z ogniem związana jest intuicja, podobnie jak entuzjazm i ekscytacja. Zrównoważony żywioł ognia oznacza działania podejmowane w natchnieniu, zadowolenie z pracy i osiągnięcia. Ogień wiąże się z błogością i radością, która różni się od radości żywiołu wody, związanej raczej z zadowoleniem i akceptacją. Radość ognia bardziej łączy się z entuzjazmem i rozkoszą cielesną, radością doświadczeń przeżywanych na jawie. Wyższym doświadczeniem ognia jest radość bycia, a najwyższym jej wyrazem – rozwój mądrości rozróżniającej.
Ludzie z nadmiernie rozwiniętym aspektem ognia łatwo ulegają emocjom. Drobiazgi podsycają ich drażliwość i mogą oni reagować impulsywnie, naskakując nagle na kogoś z byle powodu. Brakuje im tolerancji, irytują ich różne religie, rasy i filozofie. Może ich nawet drażnić to, w jaki sposób ktoś siedzi, lub czyjś sposób mówienia.
Ponieważ ogień stanowi przeciwieństwo ziemi, wynikiem nadmiaru aspektu ognia jest brak ugruntowania. Tacy ludzie wykonują szybkie ruchy i są niestabilni. Jeśli towarzyszy temu również brak aspektu wody, mogą bezustannie doświadczać dyskomfortu i niepokoju. Ludziom z nadmiarem aspektu ognia trudno usiedzieć w jednym miejscu nawet przez pięć minut, zawsze bowiem mają coś do zrobienia. Przeszkadza im cisza i brak ruchu. Mają trudności ze spaniem. Często lubią mówić dużo i szybko. Następny pomysł pojawia się w ich głowach, zanim jeszcze poprzedni został wyartykułowany. Wszystko nieustannie bombarduje ich umysły.
W praktyce medytacyjnej zbyt silny aspekt ognia wywołuje strumień myśli, który trudno opanować. Stale pojawiają się nowe pomysły i wydają się zbyt ważne, aby można było je pominąć. Ludzie z nadmiarem żywiołu ognia są zbyt pobudzeni i niespokojni. Pobudzenie może być wynikiem braku zrównoważonego żywiołu wody, a niestabilność – ziemi.
Bez wystarczająco rozwiniętego aspektu ognia na duchowej ścieżce praktykującemu brakuje energii i inspiracji koniecznych do wykonania praktyki lub też trudno mu odnaleźć poczucie radości i szczęścia w praktyce. Praktykuje bez namysłu, bez inspiracji, która pozwoliłaby mu osiągnąć nowe zrozumienie czy nowe doświadczenie. W rezultacie rozwój praktyki przebiega o wiele wolniej.
Kiedy mamy zbyt mało aspektu ognia, brakuje nam żywotności i inspiracji. Praca nie sprawia nam radości. Nie odczuwamy entuzjazmu. Nie pojawia się nic nowego. Życie jest rutyną i ciężką harówką. Lub też – jeżeli brakuje aspektu ognia przy jednoczesnej przewadze powietrza – może być wiele ruchu, ale jest on monotonny i nietwórczy. Intelektualnie osoba z niedoborem aspektu ognia może być bardzo bystra – dzięki żywiołowi powietrza – ale nie będzie w stanie stworzyć niczego nowego z tego, czego się nauczy.
Praktyki, które rozwijają aspekt ognia, to praktyki wewnętrznego ciepła (tummo). Wzmocnić aspekt ognia pomagają również fizyczne ćwiczenia jogi.